Het avontuur houdt niet op
Nu alles erop wijst dat CANDID zijn deuren niet meer voor het publiek mag openen, wil dit niet zeggen dat het avontuur voor de fotografen ophoudt.
“Het was voor mij toch ook wel een doorbraak waarmee ik mezelf in Den Haag op de kaart heb gezet als fotograaf”, zegt Sandra. “Dit heeft mede geleid tot een mooie opdracht van het Haags Historisch Museum en het Gemeentearchief om de gevolgen van de coronacrisis in het Haagse straatbeeld vast te leggen, nu te zien in de tramtunnel bij station Spui.”
Giedo: “Het heeft mijn visie versterkt evenals mijn signatuur. Mensen herkennen mijn stijl inmiddels vaak in mijn werk. Waar twee jaar geleden mensen me vooral vergeleken met Martin Parr (wat natuurlijk geen schande is!), krijg ik nu steeds meer te horen: ‘een echte Van der Zwan’. Dit komt goed naar voren in mijn serie ‘Man bij Hond’, die afgelopen herfst bij Muzee te zien is geweest.”
Voor Merel draait alles om de liefde voor het fotograferen van het straatleven: “Ik werk nu aan een serie over de coronacrisis en hoe ik die persoonlijk ervaar als ik op straat ben. [Instagram Merel Schoneveld]
Het is een intens jaar geweest wat dat betreft. Mijn ambities blijven onveranderd. Exposities, publicaties, succes en dergelijke, dat is niet mijn drijfveer. In sommige gevallen is dat wel een leuke bijkomstigheid, zoals met de tentoonstelling in Panorama Mesdag.
Wat ik wil is deze tijd waarin we leven blijven vastleggen met de hoop dat ik gaandeweg beter word en mijzelf blijf uitdagen om de grenzen op te zoeken en te blijven groeien. Na vier jaar is die liefde voor wat ik doe onverminderd en ik kan mij ook niet voorstellen dat dit zal veranderen.”
Mirjam heeft naast haar fotografie een baan in de psychiatrie, een zware combinatie, zeker omdat ze ten tijde van CANDID ook nog ging scheiden en alleenstaande moeder werd. “De verhuizing en alle rompslomp gaven veel stress. Maar door dit hele proces ben ik gaan beseffen dat mijn liefde voor de mens toch echt groter is dan mijn liefde voor de kunst. Mijn focus ligt op een persoon en zijn emoties en gedachten. Het beeld dat ik maak is dan toch ondergeschikt. Maar juist daardoor heb ik ontdekt dat portretten en documentaire fotografie echt mijn voorkeur hebben [Mirjams website].
Ik kan mezelf hier nu beter bij neerleggen in plaats van dat ik blijf zoeken naar een perfect esthetisch beeld. Ook heb ik geconcludeerd dat mijn werk in de psychiatrie voor mij onvervangbaar is en op de eerste plaats zal blijven staan.”
Sandra kan zich geen toekomst zonder fotografie voorstellen, “al weet ik wel dat het heel moeilijk is om er een goed inkomen mee te verkrijgen. Ik ga ervan uit dat ik altijd wel andere dingen, zoals redactiewerk – wat ik ook graag doe – ernaast zal blijven doen.
Tenzij ik toffe kopers vind voor een kunstproject waar ik pas mee ben gestart, www.driekunstenaars.nl, Ik kom bij mensen thuis met mooie fine-art kunst in gelimiteerde oplage en exposeer dat ook in pop-up locaties. Alleen, tja, er zit nog even een crisis in de weg…”
Ook Giedo blijft zijn ingeslagen pad volgen: “Ik wil mijn signatuur perfectioneren. Ook ben ik bezig om mijn visuele stijl toe te passen op commercieel werk. Ik help bedrijven vaak bij hun externe profilering. Dat gaat vooral strategisch, maar mijn fotografie kan zomaar een extra factor zijn om bedrijven daarbij te helpen.””
Ongetwijfeld zullen ze samen blijven fotograferen en wie weet zit er wel een CANDID vervolg in.